Θα τον συναντήσεις στα δικά του μαγαζιά να μιλάει με τους φίλους του, σαν να είναι κι αυτός ένας πελάτης. Μπορεί να τον δεις να παίζει στο playhouse ή να παρατηρεί μια έκθεση ζωγραφικής στην Πινακοθήκη, εκεί που έριξε το τελευταίο του στοίχημα για να ζωντανέψει το καφέ ενός χώρου που κανονικά θα έπρεπε να πνίγεται στον κόσμο.
Θα τον δεις να μένει απόμακρος από τη βουή των πελατών και να διαβάζει μια εφημερίδα ή να μελετά κάποιο περιοδικό. Μπορεί, πάλι, να κανονίζει το πώς και το πόσοι γνωστοί Ευρωπαίοι barmen θα αφιχθούν στη Λάρισα για να δώσουν τεχνογνωσία και εμπειρία σε μια πόλη που έχει μετατρέψει την εστίαση σε επιστήμη.
Θα τον παρατηρήσεις να γεύεται κάθε τι παράξενο, να δοκιμάζει αυτά που δοκιμάζουν όσοι γνωρίζουν και θα τον ακούσεις να σου λέει τις εντυπώσεις του από το τελευταίο του ταξίδι στο εξωτερικό.
Ο Αλέξης Σακελάρης δεν είναι ένας πετυχημένος ιδιοκτήτης μαγαζιών εστίασης στην πόλη, ούτε ένα συνδικαλιστής του χώρου. Είναι ένας κοσμοπολίτης νέος, που επειδή νιώθει ασφυκτικά στα «έτοιμα ρούχα» της πόλης, συχνά επιλέγει να αλλάζει το «ντύσιμό» του.
Ίσως γι’ αυτό και τα μαγαζιά του έχουν ταυτότητα και συνεπώς… επιτυχία.
Λ.Π.
