Περισσότερο από τρεις δεκαετίες η θεατρική ομάδα «Αυλαία», ζει, αναπνέει, παθιάζεται και δημιουργεί στο σανίδι. Δημιουργήθηκε στις αρχές του 1990 από ανθρώπους που είχαν κοινό στόχο και όραμα.
«Συνεχίζουμε ακόμα και σήμερα να έχουμε τις ίδιες φιλοδοξίες και να υπηρετούμε τους ίδιους στόχους χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς» δηλώνουν στα «Πρόσωπα» και εξηγούν:
«Η δράση μας στο χώρο του ερασιτεχνικού θεάτρου όλα αυτά τα χρόνια ήταν αμείωτη. Με γνώμονα πάντα το ποιοτικό θέατρο, προσπαθούμε να ετοιμάζουμε παραστάσεις καλοδουλεμένες με ήθος και μεράκι μα πάνω από όλα με περισσή αγάπη για το θέατρο.
Η άδολη αγάπη που έχουμε για το θέατρο και το πάθος για δημιουργία είναι ο κοινός παρονομαστής που μας ενώνει».
«Το κοινό μέλημα όλων μας είναι να μεταδώσουμε ή να επικοινωνήσουμε μια ιδέα, ένα όραμα, έναν προβληματισμό. Να πορευτούμε όλοι μαζί προς μια κοινή κατεύθυνση και να απολαύσουμε παρέα το ταξίδι» σημειώνουν κάνοντας το δικό τους απολoγισμό.
«Στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων έχουμε παρουσιάσει θεατρικά έργα τόσο από το χώρο του νεοελληνικού θεάτρου, συγγραφείς όπως Ι. Καμπανέλης (μονόπρακτα), Κ. Μουρσελάς (μονόπρακτα), Δ. Ψαθάς (Φον Δημητράκης), Μ. Ευθυμιάδης (Ο φονιάς), Γ. Σκούρτης (Οι νταντάδες), Δ. Κεχαϊδης (Η βέρα-Το τάβλι), Παπαδογεώργος (Την άλλη Κυριακή), Β. Κατσικονούρης (Καλιφόρνια Ντρίμιν) και Γ. Σεβαστίκογλου (Η Αγγέλα), οι περισσότεροι εκ των οποίων μας τίμησαν με την παρουσία τους και έτσι είχαμε τη χαρά να τους γνωρίσουμε από κοντά, αποκομίζοντας σημαντικές εμπειρίες».
Από το χώρο του ευρωπαϊκού θεάτρου παρουσίασαν συγγραφείς όπως Λόρκα (Ματωμένος γάμος), Μολιέρος (Ταρτούφος), Γκολντόνι (Λουκαντιέρα), Τσέχωφ (μονόπρακτα), Ιονέσκο (φαλακρή τραγουδίστρια – Το μάθημα), Καμολέτι (Μπαλαντέρ), Α. Ντόρφαν (Θάνατος και η Κόρη), Μπέκετ (Το τέλος του παιχνιδιού), Μακ Ντόνα (Η βασίλισσα της ομορφιάς-Ο Πουπουλένιος), Γκαλθεράν (Η μέθοδος Γκρόνχολμ) και φέτος την «Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα» του Ζόελ Πομερά.
«Μέλημά μας είναι να γνωρίσουμε το θέατρο και ότι σχετίζεται μ’ αυτό πάντα όμως ειδωμένα μέσα από το πρίσμα του ερασιτέχνη. Όσο περνάνε τα χρόνια της δράσης μας γύρω από το θέατρο τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι η απόσταση μέχρι να μάθεις περισσότερα για το θέατρο μεγαλώνει.
Παρά τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζει το σύνολο της κοινωνίας μας και την οικονομική κρίση που δεν ευνοεί πολιτιστικές προσπάθειες, πόσο μάλλον τις ερασιτεχνικές, εμείς παραμένουμε πιστοί στις ιδέες και στους στόχους που έχουμε θέσει» υπογραμμίζει η θεατρική ομάδα.
«Μελετώντας σημαντικά θεατρικά έργα πλουτίζεις ψυχικά, μαθαίνεις και έπειτα δίνεις στο κοινό που σε παρακολουθεί τις ιδέες και τα μηνύματα που προβάλλονται μέσα από τα έργα» επισημαίνει η ομάδα και μας ξανασυστήνεται:
«Η «Αυλαία» πρώτα από όλα ξεκαθάρισε ότι είναι και θα παραμείνει μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα. Αποδεχόμαστε με υπερηφάνεια τον όρο. Γιατί ως εραστές της τέχνης του θεάτρου, ξεκινήσαμε αυτή την ομάδα. Δεν ζούμε από το θέατρο, δεν είμαστε επαγγελματίες του θεάτρου και δεν έχουμε κανένα επαγγελματικό συμφέρον να προωθήσουμε.
Είμαστε ερασιτέχνες γιατί οι σχέσεις και οι φιλίες μας βασίζονται στην αμοιβαία εκτίμηση και κατανόηση και όχι σε σχέσεις που προσδοκούν ως αντάλλαγμα μία προίκα προς αξιοποίηση. Ευτυχώς που είμαστε ερασιτέχνες και συνεχίζουμε. Αγαπάμε το θέατρο και πασχίζουμε για έναν υγιή και ζωντανό χώρο του ερασιτεχνικού θεάτρου».
