Του Λάμπρου Αναγνωστόπουλου
Η Ελένη Αναστασοπούλου γεννήθηκε στο Αργυροπούλι, τέλειωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση στον Τύρναβο, στον οποίο επέστρεψε μετά τις σπουδές της. Έμεινε εκεί εικοσιένα χρόνια, έκανε οικογένεια και από το 2008 μένει στη Λάρισα. Σπούδασε παιδαγωγικά κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη διοίκηση της εκπαίδευσης, στην εκπαιδευτική και ψυχολογική μεθοδολογία, στην δημιουργική, τηλεοπτική και κινηματογραφική γραφή καθώς και αρκετές εξειδικεύσεις σε διάφορα πεδία.
Μετά από εικοσαετή και πλέον διδακτική εμπειρία, άσκησε συμβουλευτικό έργο ως Σχολική Σύμβουλος και τα τελευταία χρόνια της επαγγελματικής της καριέρας άσκησε διοίκηση ως Περιφερειακή Δ/ντρια Εκ/σης Θεσσαλίας.
Τα ενδιαφέροντα της Ελένης Αναστασοπούλου, δεν περιορίζονται στο επαγγελματικό και επιστημονικό πεδίο, αφού την γνωρίσαμε και ως ενεργή πολίτη στον ρόλο της Νομαρχιακής Σύμβουλου, με την παράταξη «Αφύλακτη Διάβαση» και επικεφαλής τον νυν περιφερειάρχη Δημήτρη Κουρέτα, υποψήφια αντιπεριφερειάρχη και μέλος περιβαλλοντικών και ανθρωπιστικών συλλόγων.
Τα αγαπημένα της ωστόσο, ενδιαφέροντα είναι η συγγραφή, τα ταξίδια και η τέχνη. Έχουν εκδοθεί επτά βιβλία για παιδιά, τρία για ενήλικες και αρθρογραφεί συχνά σε τοπικά και πανελλήνια ΜΜΕ. Στο ερώτημά μας πως κατάφερε να συνδυάσει την διοίκηση και την ενασχόληση με τα κοινά – δυο τομείς της πεζής καθημερινότητας – με τη λογοτεχνία, της φαντασίας και των ονείρων απαντά: «Το σύνθημα του Μαη του ’68, “η φαντασία στην εξουσία”, οι στίχοι του Στέλιου Βαμβακάρη στο ομώνυμο τραγούδι “άνοιξε γκάζι με το μυαλό σου/ βάλε ταχύτητα με την καρδιά/ η φαντασία στην εξουσία/δώσε τα ρέστα σου…” δίνουν την απάντηση. Με μυαλό και καρδιά, με λογισμό και όνειρο έδωσα και δίνω τα ρέστα μου σε οτιδήποτε κι αν καταπιάνομαι. Βέβαια, στη διοίκηση και στα κοινά ο αγώνας είναι άνισος. Ο παιδαγωγός Paulo Freire μιλούσε για “μια κοινωνία με φωνή” και μέχρι η κοινωνία να βρει τη φωνή της ο αγώνας θα είναι διαρκής».
Ακόμη, την αγάπη της για το ταξίδι και ιδιαίτερα στην Αφρική, όπου έχει ταξιδέψει αρκετές φορές, ζητήσαμε να μας εξηγήσει: «τα ταξίδια ανοίγουν τους ορίζοντες και περιορίζουν τον προσωπικό και συλλογικό εγωκεντρισμό μας.
Εκεί έξω υπάρχουν δισεκατομμύρια ατομικότητες και δεκάδες χιλιάδες λαοί με τον δικό τους πολιτισμό και ίχνος στη γη εφάμιλλο και ενίοτε καλύτερο από τον δικό μας. Στην Αφρική δε, περισσότερο από οπουδήποτε λέξεις/ιδέες όπως άνθρωπος, αλληλεγγύη, εκμετάλλευση, ευθύνη επανανοηματοδοτούνται».
Για τα επόμενα σχέδια της μας είπε: «ετοιμάζουμε και ονειρευόμαστε ένα χώρο τέχνης και πολιτισμού στη Λάρισα, με ελεύθερη πρόσβαση στο κοινό. Η τέχνη θα έπρεπε να είναι η βάση της Παιδείας, υποστήριζε ο Πλάτωνας. Οπότε το μοίρασμα της γνώσης που μεταφέρει η τέχνη είναι το ευκταίο και θα προσπαθήσουμε-είναι οικογενειακή προσπάθεια- να γίνει και εφικτό».
