Του Λάμπρου Αναγνωστόπουλου
Πως γίνεται να συνδυάζει κανείς την ελληνική αστυνομία με τη συγγραφή; Και αν τα συνδυάζει πως γίνεται να μην γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα; Σ’ αυτά τα ερωτήματα καλείται συχνά να απαντήσει η Ιωάννα Γκανέτσα, η οποία αυτό το διάστημα γράφει με εντατικούς ρυθμούς το επόμενο βιβλίο της. Το προηγούμενο βιβλίο, το “Θείο δώρο” από τις Εκδόσεις Bell, είχε σημειώσει σημαντική επιτυχία.
Στο “Θείο δώρο” οι ζωές των ηρώων μπλέκονται με κεντρικό άξονα την τέχνη. Πάντοτε υπήρχαν φθηνοί έρωτες, μικροί έρωτες, λίγοι έρωτες. Και για κάθε οκά από αυτούς υπήρχε ένας δυνατός, που έμενε στην ιστορία, κι άλλος ένας που δεν τον μάθαινε σχεδόν ποτέ κανείς.
Η Ιωάννα Γκανέτσα είναι αστυνοµικός και από το 2012 δημοσιεύονται στο διαδίκτυο άρθρα της, ποιήματα και λογοτεχνικά κείµενα. Έχει παρακολουθήσει παιδαγωγικά µαθήµατα στο Βρετανικό Συµβούλιο και είναι κάτοχος πτυχίου του Πανεπιστηµίου Cambridge ως καθηγήτρια αγγλικής γλώσσας.
Εκτός των άλλων αποτελεί ιδρυτικό µέλος της ∆ράσης Αστυνοµικών για τα Ανθρώπινα δικαιώματα. Το πρώτο της βιβλίο, «Ο έρωτας δε θέλει τίτλο», κυκλοφόρησε το 2014. Το 2018 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Το άνθος της ζωής» και το 2020 «Το μουσείο των ραγισμένων σχέσεων».
Η ίδια κατοικεί μόνιμα στη Λάρισα και όσοι γνωρίζουν την Ιωάννα ξέρουν πολύ καλά ότι εκτός από τη συγγραφή, μεγάλη της αγάπη είναι και τα ταξίδια, κάτι που φαίνεται και από τον κοσμοπολίτικο αέρα που χαρακτηρίζει τα μυθιστορήματά της.
Όσες φορές όμως κι αν την έχουν ρωτήσει αν θα έμενε σε άλλη πόλη, παραμένει σταθερή στην απάντησή της και δηλώνει: «Θα μπορούσα να έχω πολλές πόλεις ως “εραστές”, ωστόσο, η αγάπη μου παραμένει η πόλη που έχω τις περισσότερες μνήμες, στιγμές, τους ανθρώπους της ζωής μου.
Η Λάρισα, ο κάμπος σε συνδυασμό με το βουνό και τη θάλασσα, οι επιλογές είτε προς τον Βορρά είτε το Νότο, η προοπτική να περπατήσεις στην πόλη και να υπάρχουν πάντα γωνιές να ανακαλύψεις είναι λόγοι που δεν θα άλλαζα τη βάση μου. Όλοι πρέπει να έχουμε ένα λιμάνι να επιστρέφουμε, μια καθημερινότητα που μας λείπει όταν δεν είμαστε εκεί. Η δική μου είναι συνυφασμένη με την Λάρισα και τους ανθρώπους της, τους ανθρώπους μου».
