«Στις μέρες μας όμως τα προβλήματα είναι ακόμη πιο σύνθετα, καθώς το χάσμα πλουσίων και φτωχών μεγαλώνει και δεν αφήνει «οξυγόνο» για όλους και ειδικά για τα νέα παιδιά»
Σε κάθε εποχή γίνεται πολλή κουβέντα για την κάθε γενιά που διαδέχεται την προηγούμενη και η παράδοση της σκυτάλης δημιουργεί νέα αχαρτογράφητα δεδομένα, χάσμα γενεών… Στις μέρες μας οι νέοι μέχρι 29 ετών, σκιαγραφούν μέσα από μία έρευνα του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ τα προβλήματά τους, τις σταθερές και τις αξίες τους, τις προσδοκίες και τις ελπίδες τους. Σύμφωνα με την έρευνα «η Generation Z δεν διεκδικεί απλά μια δουλειά, επιζητά ένα μέλλον με νόημα και δικαιοσύνη».
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι την προ «μνημονιακή εποχή», προ δεκαπενταετίας, η οικονομική κατάσταση στη χώρα ήταν καλύτερη και η αγοραστική δύναμη των πολιτών πιο ισχυρή απ’ ότι σήμερα. Σήμερα οι οικονομικοί δείκτες μαραζώνουν και μαζί τους και οι πολίτες. Στην Ελλάδα οι μισθοί και η αγοραστική δύναμη βρίσκονται στον πάτο της Ευρωπαϊκής λίστας, ενώ τα όποια οικονομικά αποθέματα υπήρχαν στα νοικοκυριά εξαντλήθηκαν στα «πέτρινα» χρόνια που προηγήθηκαν και την περίοδο της πανδημίας.
Έτσι, οι νέοι σήμερα έρχονται να ζήσουν σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά δύσκολο, ενώ οι προκλήσεις της εποχής είναι πάμπολλες. Στον ίδιο παρονομαστή θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η κουλτούρα της ελληνικής οικογένειας που θέλει κάθε νέα γενιά να περνάει καλύτερα από την προηγούμενη. Μόνο που ο πήχης της καλοπέρασης είχε ανέβει πολύ ψηλά τα περασμένη έτη και η διατήρησή του παραμένει μια δύσκολη εξίσωση.
Σήμερα, τα νέα παιδιά, ακόμη κι αυτά που εργάζονται, είναι δύσκολο να αποκτήσουν οικονομική ανεξαρτησία, ενώ μόλις το 20% των εργαζομένων ζουν μόνοι τους σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ. Με την ίδια έρευνα μόνο «το 9% δηλώνει ικανοποιημένο από τις επαγγελματικές του προοπτικές» οι μισοί νέοι λοξοκοιτάνε στο εξωτερικό για εργασία και οι δύο στους τρεις δεν πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν δική τους οικογένεια!
Η Generation Z, σύμφωνα με την έρευνα είναι «μια γενιά μορφωμένη, ευαίσθητη και αξιακά ώριμη, που, όμως, ζει μέσα σε καθεστώς χαμηλών προσδοκιών και δομικής αβεβαιότητας». Για να αλλάξει το τοπίο για τη νέα γενιά απαιτείται ένα εθνικό σχέδιο, που θα διασφαλίζει πολύ καλύτερους όρους και απολαβές στην εργασία, ανάκτηση της εμπιστοσύνης στους θεσμούς (οι οποίοι αποτελούν «αγκάθι» στην έρευνα), ευκαιρίες και προοπτικές για όλες και για όλους.
Στις μέρες μας όμως τα προβλήματα είναι ακόμη πιο σύνθετα, καθώς το χάσμα πλουσίων και φτωχών μεγαλώνει και δεν αφήνει «οξυγόνο» για όλους και ειδικά για τα νέα παιδιά. Οι πολύ μικροί, οι μικροί και οι μικρομεσαίοι στενάζουν στη μέγγενη της επιβίωσης, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι δίνουν άνισες μάχες για να παραμείνουν στα χωράφια και τα ποιμνιοστάσια και οι εργαζόμενοι δύσκολα βγάζουν το μήνα. Σ’ αυτό το εκρηκτικό κοκτέιλ αναζητείται νέα εθνική στρατηγική για τους νέους μας, εάν θέλουμε να υπάρχει μέλλον για τον τόπο μας!
