Ο Βαγγέλης Κλέτσας γεννήθηκε το 1977 στη Λάρισα, σε μια πόλη που του έμαθε από νωρίς την αξία της γειτονιάς, της παρέας και της αυθεντικότητας. Από μικρός είχε δύο κόσμους μέσα του: από τη μία τη φαντασία, την ευγλωττία και την ανάγκη να αφηγείται ιστορίες, από την άλλη τα εργαλεία, τις κατασκευές και το μηχανοκίνητο πάθος που κληρονόμησε από τον πατέρα του, Δημήτρη – σιδερά και ερασιτέχνη οδηγό αγώνων. Εκεί, κάπου ανάμεσα στον τροχό, την ηλεκτροκόλληση και στο όνειρο, γεννήθηκε η ταυτότητά του.
Μετά το 1ο Λύκειο Λάρισας, το 1995, η Αθήνα έγινε το επόμενο πεδίο. Οικονομικά στο Deree, μεταπτυχιακές σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες και τις Διεθνείς Σχέσεις στο Newcastle University και στο City University του Λονδίνου, και στη συνέχεια Επικοινωνία – ξανά στο Deree. Όχι ως τυπική ακαδημαϊκή διαδρομή, αλλά ως προσπάθεια να κατανοήσει πώς σκέφτονται οι άνθρωποι, πώς δομούνται τα συστήματα και πώς οι ιδέες γίνονται πράξη και πως -εν τέλει- λειτουργεί και πάει μπροστά ο κόσμος, η κοινωνία και η οικονομία.
Από το 2007 έως το 2021 εργάστηκε στη Στρατηγική Επικοινωνία, σε μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου. Το 2021, μαζί με τη συνέταιρό του Κατερίνα Μαντζίνου, ίδρυσαν τη “The Narrative” στο Χαλάνδρι. Όχι απλώς μια εταιρεία επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων, αλλά έναν χώρο όπου το νόημα και η ουσία προηγούνται του θορύβου. Όπως λέει ο ίδιος, «για να επικοινωνήσεις, πρέπει να έχεις κάτι να πεις. Κάτι που αξίζει να ειπωθεί και να είναι ενδιαφέρον για τον ακροατή».
Για τον Βαγγέλη, η επικοινωνία δεν είναι εντυπωσιασμός, ούτε content για κατανάλωση δευτερολέπτων και αέναο σκρολάρισμα. Η επικοινωνία έχει νόημα μόνο αν υπάρχει αφήγημα. Στρατηγικό, ειλικρινές και ουσιαστικό.
Στωικός απέναντι στη δουλειά του, πιστεύει πως η σύγχρονη επικοινωνία συχνά παρεξηγείται. Δεν είναι βιντεάκια εύκολης κατανάλωσης, ούτε ακαλαίσθητη -έως «κιτς»- υπερέκθεση. Είναι πρόκληση σκέψης. Είναι challenge δημιουργικότητας, όχι ντοπαμίνη.
Εκτός δουλειάς, μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην οικογένεια, τη σύντροφό του Εύη, τα σκυλιά τους Noel και Tiger, τα οχήματά του και το go-kart. Η πραγματική του «βαλβίδα αποσυμπίεσης», όμως, βρίσκεται στο man-cave εργαστήριό του, όπου ο μοντελισμός κλίμακας γίνεται ένας μικρόκοσμος απόλυτου ελέγχου και δημιουργίας. Gen-X μέχρι το κόκαλο, μεγαλωμένος στα ’80s, λατρεύει το Top Gun, το Star Wars, τον -τότε και τώρα- «ήρωά» του Ayrton Senna, ακόμη και τις cult ταινίες του Ψάλτη, τον χαλβά Φαρσάλων και τα μακαρόνια με κιμά.
Δεν φοβάται τόσο την αποτυχία, όσο τη μετριότητα, απεχθάνεται το “process engineering”, δηλαδή τις διαδικασίες χωρίς ουσία…έτσι…για να αποφεύγουμε την πραγματική δουλειά και το «φαίνεσθαι». Από… είδος ψυχανάλυσης, προτιμά -λέει- το γνωσιακό-συμπεριφορικό αν και πιστεύει πως ο ίδιος είναι…ανεπίδεκτος μαθήσεως!..
Doer, κρυφο-ρομαντικός αλλά βαθιά υπέρ-ρεαλιστής και με μεγαλύτερα ελαττώματα την υπέρμετρη (και αχρείαστη ενίοτε) ειλικρίνεια, το κάπνισμα και την αδυναμία στο καλοψημένο ζωικό λίπος (!!!) πιστεύει ότι όσο αναπνέεις, οφείλεις να προσπαθείς για το καλύτερο. Πάντα..ανεξαρτήτου συνθηκών. Ιδεολογικά, είναι ελεύθερος άνθρωπος. Αυτό.
Και ως γνήσιο παιδί του κέντρου μιας και μεγάλωσε στην οδό Δευκαλίωνος, κάπου στο κέντρο, είτε της Λάρισας, είτε της Αθήνας, είτε και του αγαπημένου του Άη Γιώργη στη Λιχάδα της βόρειας Εύβοιας, με ένα laptop μπροστά του και ένα video του Senna στο background, πιθανότατα δουλεύει ήδη το επόμενο αφήγημα.
