Γεννήθηκε στη Λάρισα. Από το 1971 έως το 1776 σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με υποτροφία, στο εργαστήρι γλυπτικής του Δημήτρη Καλαμάρα και στο εργαστήρι εφαρμοσμένων Τεχνών, σκηνογραφίας με το Βασίλη Βασιλειάδη.
Από το 1979 διορίζεται στη Μέση Εκπαίδευση όπου και υπηρετεί έως το έτος 2011 διδάσκοντας το μάθημα της τέχνης, συνάμα υπό την ιδιότητα του επιμορφωτή Ειδικής διδακτικής διδάσκει οπτική σύνταξη και χρωματολογία στα θεσμικά Περιφερειακά Κέντρα Επιμόρφωσης. Την ίδια χρονιά εκθέτει τη δουλειά του σε πρώτη ατομική στην πόλη μας, στη Γκαλερί του Ηρακλή Βλαχούλη επί της Καποδιστρίου.
Το 1980 και το 2008 εκλέγεται και συμμετέχει ως μέλος, στο Δ.Σ της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας. Ας σημειωθεί ότι η πατρότητα του σήματός της, του ανήκει.
Σταθμός της ζωής του το 1996 η Διεύθυνση του Εικαστικού Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Λάρισας, Κέντρο του Υπουργείου Πολιτισμού ταγμένο στη αναβάθμιση και αποκέντρωση του πολιτιστικού προϊόντος. Αντιλαμβανόμενος τις τεράστιες δυσκολίες ανέλκυσης, λειτουργίας και εδραίωσης του θεσμού, εργάζεται σκληρά τόσο ο ίδιος όσο το προσωπικό του Κέντρου για να φτάσει ως στόχο και προσωπικό του στοίχημα, με την υποδειγματική λειτουργεία του, δυναμική ανάδειξη και καθιέρωση στην απογείωση του θεσμού της Επικράτειας.
Μεγαλούργησε, αλλά ως ένα όνειρο, ένα όμορφο όνειρο που δεν διαρκεί, τερμάτισε τη δράση, διάρκεια και δυναμική του άδοξα.
Μια γρήγορη επισκόπηση στη δράση και θεαματική λειτουργία του Εικαστικού επί διευθύνσεως του θα είχε ενδιαφέρον. Σε βάθος 7 ετών, ήτοι από τον Ιούλιο του 1996 έως τον Απρίλη του 2003, σχεδιάζει, επιμελείται, οργανώνει και υλοποιεί, μεγάλες εικαστικές θεματικές ενότητες και εκθέσεις τόσο στο εσωτερικό αλλά και το εξωτερικό. Επιτομή των εκθέσεων το… Παγκόσμιο Θέατρο Σκιών (ιστορία και αισθητική του) το 1998. Α. Αστεριάδης/100 χρόνια από τη γέννησή του 1998. Μονογραφία του Marijanovic το1997. FDAC/ Val de Marne, μεγαάη συλλογή έργων από το Παρίσι 1999. Το Βερολίνο στη Λάρισα/16 Βερολινέζοι δημιουργοί/Αλληγορίες της ύλης, 1999. Καλειδοσκόπιο – του Συμβούλιο της Ευρώπης/ Βαλκάνιοι – Οργανισμός MAP 2000. Η Διηπειρωτική Συνάντηση Γυναικών το 2000. Ιταλοί Ναίφ / Μουσείο της LUZZARA. Πανελλήνια Συνάντηση Εικαστικών Εργαστηρίων το 2001. Η Ρώσικη Πρωτοπορεία/ Συλλογή Κωστάκη το 2002 . Έκθεση στο Rybnik της Πολωνίας – Μέρες Ελληνικού πολιτισμού /παραγωγή του Εικαστικού με τίτλο αρτ – υπώρεια. Πέντε Δρομολόγια Θεσσαλών δημιουργών και δεκάδες άλλες.
Επιμελήθηκε πολυάριθμες εκδόσεις, βιβλίων, καταλόγων, εντύπων. Το 1992 μετείχε στους υποψηφίους για το βραβείο UNESCO προσφορά στις τέχνες, το 1996 συμμετέχει με έργα του στη BIENNIAL Sculptor s Drawing BUDAPEST.
Συνέγραψε το 1994 για τη διδακτική της τέχνης το βοήθημα «Εισαγωγή στην Απεικόνιση» (εκτός εμπορίου). Επίσης το παιδαγωγικό «Η Περιπέτεια των Χρωμάτων» το 1996.
Έχει στο ενεργητικό του περισσότερες από 15 ατομικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό. Το 1981 παρουσιάζει στη Γκαλερί Εργαστήρι τα «Αστικά», το 1984 στην αίθουσα Αρένα (Κολωνάκι) και στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας εκθέτει «τα Ερωτικά», το 1987 παρουσιάζει εργασία του στον Αντήνορα, Γκαλερί του Παγκρατίου, το 1991 και 93 εκθέτει στο Ινστιτούτο Γκαίτε της Θεσσαλονίκης και στο Γενί Τζαμί της Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης, το 1995 παρουσιάζει εκτεταμένη εργασία του στην Γκαλερί Τιτάνιουμ (Αθήνα) και στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας .
Το 2004 εκθέτει στη Γκαλερι 3 , στο Κολωνάκι, τη θεματική «κλέπτοντες οπώρας», ενώ το 2006 παρουσιάζει στο Λουξεμβούργο και στην αίθουσα Jeane Monnet τη θεματική «όσο διαρκούν οι εμμονές». Πρόσφατη ατομική τιμητική παρουσίασή του η γνωστή και μοναδική έκθεση με τίτλο «Επίμονες Χartινες Κυρίες» στη Δημοτική Πινακοθήκη της πόλης μας, που ξεκίνησε το Δεκέμβριο και θα λειτουργήσει έως 31 Ιανουαρίου. Έκθεση με σύγχρονα ιδιώματα ζωγραφικής και σχεδίου, χειρονομιακού και βιωματικού χαρακτήρα, αναπτύγματα ενδοσκοπικής, στοχαστικής χροιάς που παραπέμπουν σε ανθρωποκεντρικές παραστάσεις. Μια μικρή αναδρομική έκθεση με έργα της τελευταίας δεκαπενταετίας του.