Από τον Άγγελο Πετρουλάκη
Αν υπήρχε «Βίβλος Επιχειρηματιών τής Λάρισας» το όνομά του θα έπρεπε να γραφεί με χρυσά γράμματα. Όχι τόσο για την επιτυχημένη πορεία του, όσο για τον αδαμάντινο χαρακτήρα του και τις αρχές που υποστηρίζει. Υπερ-δραστήριος, οραματιστής, χαλκέντερος, σεμνός. Το τελευταίο, το πλέον σημαντικό όλων. Είναι ο επιχειρηματίας που πιστεύει στον Άνθρωπο, και που μέσα απ’ αυτήν την οπτική βλέπει το μέλλον.
«Τα εργοστάσια έχουν ψυχή, δεν είναι κτίρια και μηχανήματα», είχε πει όταν βραβεύθηκε από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τονίζοντας, επίσης, πως «σε μία παγκοσμιοποιημένη οικονομία, όπου ο αγώνας είναι σκληρός, αμείλικτος και τα πάντα αλλάζουν άρδην», η επιχειρηματικότητα απαιτεί συνεχή αγώνα, ανησυχία και καινοτομίες, γιατί «από τη στιγμή που ο επιχειρηματίας θα επαναπαυθεί στις δάφνες του, η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει. Και αυτό διότι η χαλάρωση φέρνει τη στασιμότητα, η στασιμότητα την οπισθοδρόμηση και η οπισθοδρόμηση τη ληξιαρχική πράξη τού τέλους μίας επιχείρησης. Επιχειρήσεις που μένουν στάσιμες και δεν εξελίσσονται-καινοτομούν εξαφανίζονται, χάνονται. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα με επιχειρήσεις κολοσσούς που δεν αντιλήφθηκαν τα μηνύματα των καιρών και εξαφανίσθηκαν».
Ιδρυτής και ψυχή των εταιρειών «ΚΡΟΝΟΣ Α.Ε.» και «INTERCOMM FOODS S.A.», με μεγάλη εξαγωγική δραστηριότητα, αλλά και υποκαταστήματα στο εξωτερικό, αποτελεί όχι μόνο πρότυπο επιχειρηματία, αλλά και οικογενειάρχη, και φιλοπάτριδος Λαρισαίου.
Πρόσφατα, χωρίς να του ζητηθεί, πήρε την πρωτοβουλία και χρηματοδότησε την έκδοση του σημαντικότατου τόμου «Ιχνηλατώντας την παλιά Λάρισα – Β΄», του Νικόλαου Παπαθεοδώρου, πολύτιμη συλλογή κειμένων τού γιατρού για γεγονότα και πρόσωπα που πέρασαν από την πόλη μας.
Το ολιγόλογο σημείωμά του στην εισαγωγή τού βιβλίου, θα μπορούσε να είναι οδηγός πράξεων για πολλούς συμπατριώτες μας. Μεταφέρω κάποιες σκέψεις του:
«Πάντα μου άρεσε και μου αρέσει να διαβάζω Ιστορία, γιατί αποτελεί τον καλύτερο οδηγό για τη ζωή και τις επιχειρήσεις. Μιλώντας και λίγο επιχειρηματικά, η ιστορία μας και ο πολιτιστικός πλούτος που διαθέτουμε σαν χώρα (η ωραιότερη χώρα του κόσμου κατά τη γνώμη μου), θα μπορούσε να συντελέσει σημαντικά στην επίλυση πολλών οικονομικών προβλημάτων της, εάν γινόταν συστηματική, πρακτική και ρεαλιστική αξιοποίηση αυτού του κεφαλαίου. Τουρισμός και πολιτισμός συνδυάζονται άριστα αν υπάρχει αποφασιστικότητα, θέληση, πρακτικότητα, τόλμη χωρίς αρνητική νοοτροπία. Απλά πράγματα, απλές αλήθειες. Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ένας επίγειος παράδεισος, το θερμοκήπιο της Ευρώπης, αν είχαμε άλλη νοοτροπία. Αυτή πρέπει να αλλάξουμε κάνοντας αρχή από το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό, από χθες. Αύριο θα είναι αργά».
Θα ήθελα να γράψω πολλά γι’ αυτήν την τόσο ευγενική, αλλά και σεμνή μορφή. Ο χώρος δεν το επιτρέπει. Περιορίζομαι στο να κλείσω το σύντομο σημείωμα, με τον χαρακτηρισμό του ως «Ευπατρίδη».
