Του Γιάννη Ανδρεάκη
Αναμφίβολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «ήρωες της καθημερινότητας» και «άνθρωποι που δίνουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή της πανδημίας»… Ο λόγος για τους εργαζόμενους στο ΕΚΑΒ που αμέτρητες ώρες εδώ και 21 μήνες έχουν κάνει μέρος της δικής τους επαγγελματικής ζωής την επαφή με συμπολίτες που νοσούν από τον κορωνοϊό.
Σε πολλές των περιπτώσεων με ασθενείς που ήδη η κατάσταση της υγείας τους έχει επιβαρυνθεί σοβαρά και πλέον η άμεση παροχή ιατρικής βοήθειας στο νοσοκομείο είναι ζήτημα «ζωής ή θανάτου».
Παράλληλα, οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ είναι αυτοί που – παρά τις τεράστιες δυνάμεις τις οποίες απαιτεί η διαχείριση της πανδημίας – είναι οι πρώτοι που τρέχουν σε τροχαία ατυχήματα, παθολογικά περιστατικά και σε πάσης φύσεως ανάγκη ζωής που έχει ο πολίτης.
Θέλοντας να αφουγκραστούμε τον τρόπο με τον οποίο βιώνουν όσα έχει επιφέρει η πανδημία συνομιλήσαμε με τον Γιάννη Γούλα, πρόεδρο των εργαζόμενων ΕΚΑΒ Θεσσαλίας, ο οποίος με γλαφυρότητα περιγράφει όλα αυτά που εξελίσσονται κατά την ατελείωτη πορεία του κορωνοϊού στις ζωές όλων μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γιάννης Γούλας πηγαίνει σχεδόν έναν χρόνο πίσω επισημαίνοντας πως «το 2021 ενώ ξεκίνησε με την ελπίδα ότι στο τέλος θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον Γολγοθά που λέγεται “κορωνοϊός”, τελικά ξαναβρεθήκαμε πάλι στο σημείο μηδέν…»
.
Ποιες είναι όμως οι πιο δύσκολες στιγμές για τον διασώστη του ΕΚΑΒ… «Η κούρασή μας – ειδικά φέτος – είναι ψυχική, καθώς βλέπουμε περιστατικά που έχουν να κάνουν με άτομα νεαρής ηλικίας, που αντιμετωπίζουν προβλήματα covid, και δεν έχουν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στις βασικές ανάγκες… Νέοι άνθρωποι που δεν μπορούν να περπατήσουν, δεν μπορούν να πάρουν ανάσα. Αυτό για εμάς είναι λυπηρό, είναι ουσιαστικά αυτό που μας κουράζει» αναφέρει ο Γιάννης Γούλας και βέβαια κάνει ειδική μνεία στα τροχαία, όπου οι διασώστες καλούνται να διαχειριστούν σοβαρότατα περιστατικά.
Αυτό που δίνει δύναμη για τη συνέχεια… Μέσα σε αυτό το ιδιαίτερα απαιτητικό και συνάμα πολλές φορές ψυχικά επώδυνο περιβάλλον υπάρχουν και οι στιγμές της ανταμοιβής που δεν είναι άλλες από μερικά κουρασμένα, όμως γεμάτα ευγνωμοσύνη, λόγια: «Όταν πάμε σε ένα περιστατικό και δίνουμε τις πρώτες βοήθειες, προσφέρουμε αυτά που για τους υγιείς είναι απλά πράγματα. Πολλές φορές, όμως, επαναφέρουμε έναν άνθρωπο στη ζωή με την καρδιοναναπνευστική αναζωογόνηση.
Παράλληλα, στα περιστατικά κορωνοϊού αφού χορηγήσουμε οξυγόνο στον ασθενή, τον κατεβάζουμε από τον όροφο με ασφάλεια, του δίνουμε να φορέσει τις ειδικές μάσκες και στη συνέχεια τον πάμε στο νοσοκομείο. Όταν τότε ακούμε ένα “σας ευχαριστώ πολύ παιδιά”, αυτό μας γεμίζει με δύναμη ώστε να πάμε στο επόμενο περιστατικό ακόμα καλύτερα προετοιμασμένοι και με καλύτερη ψυχολογία για να μπορέσουμε να δώσουμε κάτι παραπάνω ώστε να ακούσουμε και πάλι ένα “ευχαριστώ”»… με αυτόν τον «ζωντανό» τρόπο ο πρόεδρος των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ περιγράφει σχεδόν καθημερινές καταστάσεις που βιώνει ο ίδιος και οι συνάδελφοί του.
Τελειώνοντας, ο Γιάννης Γούλας κάνει την ευχή η χρονιά που φεύγει να κλείσει με όσο το δυνατόν λιγότερα βαριά περιστατικά, με μειωμένα κρούσματα και το 2022 που έρχεται τα περιστατικά να περιοριστούν ακόμη περισσότερο, οι πολίτες να εμβολιαστούν και όλοι να προσέχουν τα τροχαία…
