Δεν ξέρω αν όλες οι γυναίκες που φωτογραφίζω είναι όμορφες. Αυτό που ξέρω είναι ότι στις φωτογραφίες μου όλες οι γυναίκες είναι όμορφες
Ο Θέμης Παπανδρέου είναι φωτογράφος γάμου με σπουδαία και βραβευμένη για τις καινοτόμες ιδέες που υλοποίησε επαγγελματική διαδρομή. Ξεκίνησε να ασχολείται με το αντικείμενο το 1986, ενώ σπούδαζε Μεταλλειολόγος – Μηχανικός στην Αθήνα. Εκείνη την εποχή υπήρχαν δύο – τρεις ιδιωτικές σχολές για όσους ήθελαν θεωρητική κατάρτιση. Νωρίτερα υπήρχαν μόνο οι εμπειροτέχνες που μάθαιναν την τέχνη δίπλα στους παλιότερους.
«Αποφάσισα να στραφώ στη φωτογραφία επαγγελματικά γιατί εάν έχεις καλλιτεχνικό σαράκι να σε καίει πρέπει να βρεις τρόπο να το εκφράσεις», αναφέρει στη larissanet.
Εργάστηκε στην πρωτεύουσα ως φωτογράφος αρκετά χρόνια, φτάνοντας να τυπώνει έως και 6.000 φωτογραφίες την ημέρα. Ασχολήθηκε και με το πολιτικό ρεπορτάζ, γνωρίζοντας τους περισσότερους από τους επαγγελματίες της τότε νέας γενιάς που δημιούργησαν αργότερα σχολή στο φωτορεπορτάζ.
Επιστρέφοντας στη Λάρισα το 1994 άνοιξε το δικό του studio. Όπως τονίζει, «τότε φωτογράφος σήμαινε μαγαζί στο κέντρο, εκτυπώσεις και πωλήσεις μηχανών. Το έζησα για λίγο – ένα χειμώνα, ενώ ήμουν στο στρατό – εργαζόμενος στο κατάστημα του αγαπημένου Πασχάλη Νάκα στην οδό Κούμα. Για μένα όμως ο φωτογράφος κυρίως φωτογραφίζει, οπότε επέλεξα τη λογική των φωτογραφικών στούντιο της Αθήνας. Όχι λιανική πώληση, δηλαδή, αλλά παροχή υπηρεσιών».
Ξεκίνησε να φωτογραφίζει διαφημιστικά project και εκδηλώσεις. Ταυτόχρονα, ανέλαβε την εκπαίδευση της φωτογραφικής ομάδας της Θεραπευτικής Κοινότητας «Έξοδος». Η συγκεκριμένη ενασχόληση οδήγησε σε δύο ατομικές εκθέσεις στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο, υπό την αιγίδα του Δήμου Λαρισαίων και σε μία έκθεση της ομάδας των μελών της Κοινότητας στο Εικαστικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, με θέμα «Τα επαγγέλματα που χάνονται».
Σημείο αναφοράς στην καριέρα του Θέμη Παπανδρέου, το 2001, υπήρξε η επανάσταση της ψηφιακής επεξεργασίας. «Η είσοδος των υπολογιστών στο στούντιο και η δημιουργία ιστοσελίδας άνοιξε το δρόμο στην εξωστρέφεια», τονίζει σήμερα. «Μπορούσα να παρακολουθήσω τι γίνεται στο εξωτερικό από τις λίγες τότε φωτογραφικές ιστοσελίδες αλλά και να ξεκινήσω μέσω Photoshop την επεξεργασία εικόνας. Μια από τις πρώτες αλλαγές έγινε με την αγορά ενός βιβλίου της μεγάλης αμερικανίδας φωτογράφου γάμων Bambie Cantrell. Προσπαθώντας να βρω τρόπο να φωτογραφίσω τα ζευγάρια μέσα σε κάδρα αρχιτεκτονικής προοπτικής, όπως αυτά με τις κιονοστοιχίες που βλέπουμε στα αμερικάνικα δημόσια κτίρια, σκέφτηκα τη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας και το περιστύλιό της. Έτσι, ξεκίνησα να φωτογραφίζω τα ζευγάρια στο συγκεκριμένο σημείο. Στο τέλος του χρόνου ανέβασα τις φωτογραφίες στο site. Ήταν μια μεγάλη επιτυχία, με αποτέλεσμα η Δημοτική Πινακοθήκη να γίνει must στις φωτογραφίες γάμου για τη Λάρισα».
Το 2007 μεταφέρθηκε σε έναν πολύ μεγαλύτερο χώρο, δημιουργώντας ένα κάθετο εργαστήριο φωτογραφικών άλμπουμ. Πλέον ο σχεδιασμός του άλμπουμ, οι επεξεργασίες των φωτογραφιών του και η εκτύπωσή τους γίνονταν μέσα στο studio, ώστε να υπάρχει απόλυτος έλεγχος της ποιότητας της φωτογράφισης.
Οι διεθνείς διακρίσεις
«Τα ζευγάρια που βλέπουν τα δείγματα των άλμπουμ στο studio μου λένε ότι όλες οι νύφες που τους δείχνω είναι όμορφες. Τους απαντώ με αυτό που είπε ο μεγαλύτερος street photographer, ο Αμερικανός Garry Winogrand: «Δεν ξέρω αν όλες οι γυναίκες που φωτογραφίζω είναι όμορφες. Αυτό που ξέρω είναι ότι στις φωτογραφίες μου όλες οι γυναίκες είναι όμορφες», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Θέμης Παπανδρέου.
Εκείνο το διάστημα οι σπουδαιότεροι φωτογράφοι γάμων παγκοσμίως έρχονται για σεμινάρια στην Ελλάδα. «Όλοι αυτοί που θαυμάζαμε τις δουλειές τους από το διαδίκτυο έρχονται στη χώρα μας.
Τους παρακολουθώ όλους, δημιουργώ το δικό μου ύφος, ένα ύφος περισσότερο κινηματογραφικό που εξελίσσεται κάθε χρόνο και που είχα την τύχη και την χαρά να το δω να αναγνωρίζεται στο πανευρωπαικό συνέδριο των φωτογράφων γάμου στο Λονδίνο, τον Ιανουάριο του 2012, δίνοντας μου τον τίτλο LSWPP και τον Ιούνιο του 2015 τον ακόμη μεγαλύτερο ASWPP», μας λέει.
Περισσότερο σημαντικό όμως κι από το προσωπικό ύφος στην φωτογραφία είναι αυτό που συνηθίζει να λέει σε κάθε νέο συνεργάτη που έρχεται να δουλέψει μαζί του: «Μπαίνουμε στα σπίτια του κόσμου σε μια από τις σπουδαιότερες στιγμές της ζωής τους. Μπείτε με τον απόλυτο σεβασμό. Δείξτε ταπεινότητα κι ευγνωμοσύνη που είστε εδώ να καταγράψετε αυτές τις μοναδικές στιγμές. Τα υπόλοιπα, οι καλές φωτογραφίες, θα έρθουν μόνες τους εάν έχετε ανοιχτά μάτια και άρτια τεχνική».
Τον Μάρτιο του 2015 διοργάνωσε μια έκθεση φωτογραφίας γάμου στο Μύλο του Παππά, υπό την αιγίδα του Δήμου Λαρισαίων, γιορτάζοντας τα 20 χρόνια του studio, με έναν στόχο, σύμφωνα με τον ίδιο: «Να υπενθυμίσω ότι, όπως πίστεψαν και πολλοί φωτογράφοι παλαιότεροι από τη δικιά μου γενιά, η φωτογραφία γάμου είναι Τέχνη».
Επόμενο εγχείρημά του, εξαιτίας και της οικονομικής κρίσης στη χώρα, ήταν η ίδρυση το 2016 μιας εταιρείας διοργάνωσης γάμων στο Βέλγιο, μέσω της οποίας έρχονταν ζευγάρια από εκεί προκειμένου να παντρευτούν στη Θεσσαλία. «Μπορεί να μην είμαστε όπως οι Κυκλάδες, αλλά έχουμε το Πήλιο, την «Ολυμπιακή Ριβιέρα», τις Σποράδες», σχολιάζει με νόημα. Στο πλαίσιο αυτής της επαγγελματικής του ενασχόλησης συμμετέχει με δικό του περίπτερο στην ετήσια έκθεση γάμου των Βρυξελλών. Το 2017 οργάνωσε τον πρώτο γάμο Βέλγων στην περιοχή μας με μεγάλη επιτυχία. «Ήταν ένα σπουδαίο σχολείο στην επικοινωνία, στην οργάνωση και στην εκπαίδευση των δεξιοτήτων», σύμφωνα με τον ίδιο.
Τί πιστεύει όμως σήμερα για τη διαδρομή του και το μέλλον ο Θέμης Παπανδρέου; «Με ρωτάνε κάποιες φορές οι συνεργάτες μου εάν με έχει κουράσει η φωτογράφιση κοινωνικών εκδηλώσεων. Η απάντηση είναι όχι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από τα λαμπερά μάτια μιας νέας κοπέλας που παίρνει τις φωτογραφίες της και είναι απόλυτα ευχαριστημένη με αυτό που βλέπει, από το ευχαριστώ που θα μου πει, όχι για κάποιον άλλο λόγο αλλά επειδή ξέρει, και το ζευγάρι και εμείς, ότι δημιουργήσαμε τις πρώτες φωτογραφίες μιας νέας οικογένειας. Κι αυτό είναι σπουδαίο».
Για το μέλλον πάλι, σημειώνει ότι «το φωτογραφικό ταξίδι συνεχίζεται. Οι εκδηλώσεις θα συνεχιστούν μετά την πανδημία και είναι αξιοσημείωτο ότι μετά από 10 περίπου χρόνια άρχισε πάλι να δημιουργείται ο χώρος για την ανάπτυξη της διαφημιστικής φωτογραφίας. Οι φωτογράφοι συνδέουμε την κοινωνία με το παρελθόν της και της δίνουμε τον χρόνο να μετρήσει τα συναισθήματά της. Να ξαναθυμηθεί. Όλο αυτό μέσα από το πρίσμα της τέχνης. Κι αυτός είναι ο τρόπος για να δούμε μπροστά σαν κοινωνία και να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον».